วุ่นรักหอพักนักเรียนชาย EP21 [NC Wei X Xiao]

"พี่ซองจุนใจเย็นๆนะ ค่อยๆคิดนะพี่" ผมพูดพร้อมกับกระเถิบหนีคนที่กำลังเดินตรงออกมาจากประตูห้องน้ำ สายตาพี่ซองจุนที่มองผมนั้นมันคาดเดาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

     หมับ!

     ผมกระเถิบหนีได้ไม่เท่าไหร่พี่ซองจุนก็เดินเข้ามาถึงตัวผมแล้วก็จัดการรวบตัวผมเข้าไปกอดไว้แน่น มือหนาสอดแทรกเข้ามาด้านในเสื้อยืดตัวโปรดก่อนจะลูบไล้แผ่นหลังบางก่อนจะแปรเปลี่ยนมาเป็นบีบเอวเค้นเอวคอดของผมอย่างแรง

"โอ๊ย!! พี่ซองจุน ร่างกายผมมันยังพักฟื้นไม่เต็มที่นะ"

"พี่ขอโทษนะครับ" ปากก็บอกขอโทษแต่ปลายจมูกแสนซุกซนของพี่เขาก็ลุกล้ำสูดดมซอกคอของผมไม่ลดละ อาการตกใจของผมในตอนแรกเริ่มหายไปจนกลายมาเป็นสิ่งที่ผมรู้ดีว่ามันคืออะไร ริมฝีปากหยักของอีกคนประกบเข้ากับปากของผม ลมหายใจร้อมถี่ที่พี่ซองจุนส่งออกมาอย่างเป็นระยะมันทำให้ผมรู้สึกแปลกใจ ทำไมจู่ๆพี่เขาก็เปลี่ยนไปละ

"พี่ซองจุน พี่ไปทำอะไรมา"

"พี่ไม่รู้ครับ พี่ไม่รู้เหมือนกัน"

"ตัวพี่ร้อน เดี๋ยวผมเช็ดตัวให้นะ" ผมพูดหาเรื่องบ่ายเบี่ยงหนีเรื่องอย่างว่า ใครตกอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้มันก็ต้องคิดสิ ผมไม่ใสซื่อนะ

     ริมฝีปากของพี่ซองจุนไม่ยอมให้ผมได้พูดพล่ำทำเพลงอไรมากนัก พี่เขาเอาแต่ระดมกดจูบอย่างไม่ลดละ ก่อนที่แขนแกร่งทั้งสองข้างจะผลักให้ผมนอนราบลงบนพื้นห้อง ร่างสูงคลืบคลานเข้ามาหาผมอย่างช้าๆจนมาหยุดลงเมื่อพี่เขาคร่อมอยู่บนตัวผมอย่างสมบรูณ์ เสื้อยืดสีน้ำเงินเข้มตัวใหญ่ถูกเลิกขึ้นสูงพร้อมกับศรีษะของพี่ซองจุนที่มุดเข้ามาด้านในเสื้อ

     ดวงตาของผมหลับลงเมื่ออะไรบางอย่างสากๆและชื้นเลียเข้าที่ส่นของยอดอกแบนราบ สัมผัสเสียวซ่านที่กำลังถาโถมเข้ามาสู่ร่างของผมโดยที่มีพี่ซองจุนเป็นผู้ปลุกเร้ามันขึ้นมา นิ้วมือทั้งสิบจิกลงบนศรีษะคนที่อยู่ใต้เสื้อยืดอย่างช่วยไม่ได้ อารมณ์กามมันมีมากเกินไปจนยากจะต้านทาน ผมไม่รีรอที่จะถอดเสื้อคลุมแขนยาวที่ใส่ทับเสื้อยืดออกไปให้พ้นร่าง เหงื่อเม็ดโตผุดออกมาจากขมับและตามร่างกายจนมันเพิ่มความลื่นยามที่พี่ซองจุนสัมผัสร่างกายของผม

"ช่วยพี่ด้วย นะครับ อืม..." พี่ซองจุนส่งเสียงครางต่ำหลังจากที่ผละตัวออกมาจากเสื้อของผม พี่เขานั่งเอามือท้าวหลังพร้อมกับใช้สายตามองมาที่ผมก่อนจะใช้นิ้วมือชี้ลงมายังส่วนกลางำตัวที่ชูโด่อยู่ใต้ผ้าขนหนู "กินมันเหมือนตอนดงยอลกินไอติมนะ"

"..." ผมไม่ตอบอะไรให้เสียเวลา ร่างกายขยับเข้าไปใกล้เจ้าสิ่งนั้นก่อนจะเอื้อมมือไปดึงผ้าขนหนูออกจนเผยให้เห็นแกนกายาว ผมมองสิ่งนั้นเล็กน้อยพลางกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงในลำคอ ริมฝีปากอิ่มครอบลงไปจากมนจนเข้าไปในโพลงปากได้เพียงครึ่งลำ แม้ว่าผมจะไม่เคยทำแบบนี้กับใครแต่อย่างน้อยหนังโป๊มันก็ช่วยผมได้ว่าต้องทำอะไรต่อ

     ผมรูดริมฝีปากขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆจนเร่งความเร็วให้มากขึ้น มือเรียวข้างนึงก้กอบกำแกนกายในส่วนที่ปากเข้าไม่ถึงแล้วชักรูดมันคลอตามจังหวะการชักรูดของปาก ส่วนมืออีกข้างก็ส่งขึ้นไปลูบไล้ผิวกายของพี่ซองจุนก่อนจะเค้นหนักๆที่ยอดอกสีคล้ำ มือหนาเลื่อนลูบไล้ไปตามร่างกายของผมแล้วสอดเข้าไปภายในกางเกงยีนส์ก่อนจะบีบเค้นก้นนิ่มอย่างสนุกมือ

     สะโพงสอบเริ่มกระแทกสวนจังหวะที่ผมชักรูดริมฝีปากบนแกนกายของพี่ซองจุน ยิ่งกระแทกเข้ามามันก็ยิ่งเข้ามาลึกจนผมแทบจะสำลัก พี่ซองจุนกระตุกอยู่เกร็งจนเห็นกล้ามท้องชัดเจน น้ำอุ่นฉีดเข้าสู่โพรงปากของผมจนเต็มไปหมดก่อนที่ผมจะดูดกลืนมันลงท้องจนหมด ซึ่งตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้กลืนมันลงไป

     ริมฝีปากอิ่มถูกครอบครองโดยคนตัวสูงอีกครั้ง กางเกงยีนส์และกางเกงชั้นในของผมถูกถอดออกอย่างรวดเร็วโดยมือของพี่ซองจุน แขนแกร่งโอบอุ้มผมขึ้นโดยที่ริมฝีปากยังคงประกบกัน ร่างของผมถูกวางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบาพร้อมกับนั้นคนตัวสูงก็ถอยหลังออกไปหลายก้าวแล้วมองมายังผมด้วยสายตาที่เหมือนกำลังภูมิใจ ผมดึงเสื้อยืดเพียงตัวเดียวที่มีอยู่บนร่างดึงต่ำลงปกปิดส่วนอ่อนไหวด้วยความเขินอายก่อนจะบ่ายเบี่ยงใบหน้าหนีอีกคนที่กำลังจ้องมองสำรวจมายังร่างของผมทีละส่วน

"อย่ามาทำตัวน่ารัก"

     สิ้นประโยคพี่ซองจุนก็เดินปรี่เข้ากดร่างผมให้นอนคว่ำจมลงบนพื้นเตียง เสื้อยืดถูกเลิกขึ้นจนเห็นแผ่นหลังเนียน ริมฝีปากของคนบนร่างพรมจูบไล่จากซอกคอลงมาตามกะดูกสันหลังสร้างสัมผัสที่วาบหวามให้กับผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกครั้งที่ริมฝีปากอีกคนกดลงบนหลัง แกนกายถูไถไปตามร่องก้นของผมเป็นจังหวะช้าๆเล่นเอาผมถึงกับขนลุกซู่เมื่อคิดสภาพมันยัดเข้ามาด้านในตัวผม

"อึก!" ผมสะดุ้งโหยงเมื่อนิ้วมือของพี่ซอกจุนสอดเข้ามาทางด้านหลัง ความรู้สึกมันเจ็บแปล๊บๆขึ้นมาตามแนวกระดูกสันหลังจนผมเผลอตัวเกร็งไปโดยไม่รู้ตัว 

"อย่าเกร็งนะคนดีของผม" พี่ซองจุนไล่จูบตามหลังหูไล่ลงมาตามลำคอของผมอย่างช้าๆเพื่อดึงความสนใจไปจากความรู้สึกเกร็งช่วงล่าง พี่ซองจุนจัดท่าให้ผมนอนตะแครงก่อนจะทาบริมฝีปากลงบนเม็ดทับทิมสีหวาน ลิ้นสากดูดเม้มมันอย่างสนุก ส่วนมืออีกข้างก็ง่วนอยู่กับการเปิดช่องทางคับแคบเพื่อให้มันรองรับอะไรที่ใหญ่กว่านิ้วมือ

     จากนิ้วที่หนึ่งก็เป็นสองและกลายเป็นสามในระยะเวลาอันสั้น ความรู้สึกปวดหนึบตุบๆอยู่ภายในร่างทำให้ผมต้องเกร็งตัวอีกครั้ง นิ้วที่แช่คาอยู่เฉยๆจู่ๆก็เริ่มไสเข้าออกเป็นจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊ะ! ฮ่ะ! อ่าาห์อ่ะ!" ผมส่งเสียงครางออกมาเมื่อนิ้วของอีกคนไปโดนจุดเสียวเข้า ตอนนี้ร่างกายของผมเหมือนกำลังถูกสูบพลังชีวิต ริมฝีปากอิ่มขมเข้าหากันเพื่อปิดกลั้นเสียงน่าอาย ร่างกายกระตุกเกร็งเมื่อนิ้วมือหนาเข้ามาสะกิดปลายแก่นกายของผม นิ้วนั้นไล่วนตรงหัวที่ตอนนี้กำลังฉ่ำไปด้วยน้ำใสที่ไหลเยิ้มออกมาเพราะอารมณ์ของร่างกายที่กำลังพุ่งสูงขึ้น

"พี่จะเข้าไปนะครับ" พี่ซองจุนเอ่ยกล่าวครั้งสุดท้ายก่อนจะพลิกตัวผมนอนคว่ำลงอีกครั้งแล้วถอนนิ้วทั้งสามออกมาจากช่องทางอ่อนนุ่ม มือหนาช้อนสะโพกเล็กให้แอ่นขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับคว้าหมอนมารองได้ด้านใต้ร่างของผม

"อึก! อ่าาห์...."

"อย่าเกร็งนะ ค่อยๆปล่อยร่างกายให้สบายๆ ซี๊ด!!! อ่าาาห์..."

     

     แกนร้อนถูกยัดเข้ามาในร่างกายของผมอย่างๆช้า ผิวของมันครูดเข้ากับผนักของช่องทางของผมจนมันทำให้ผมต้องกัดฟันแน่นเพราะมันเสียวจนรู้สึกได้อยู่ในท้องน้อย

"ฮ่ะ! แฮ๊ก!" หลักจากที่แกนร้อนเข้ามาจนสุดลำผมก็หอบหายใจเฮือกใหญ่เพราะตอนมันกำลังเข้ามานั้นผมกลั้นหายใจเอาไว้ หน้าขาของพี่ซองจุนตอนนี้กำลังแนบติดกับสะโพกของผมโดยมีแกนกายเป็นตัวเชื่อเราทั้งสองเข้าด้วยกัน

"ผ่อนคลายนะครับที่รัก ซี๊ด... อ่าาห์..." ช่องทางของผมตอดรัดแกนร้อนของพี่ซองจุนซะจนผมเองยังรู้สึกปวดหนึบตามไปด้วย แกนกายยาวนั้นค่อยๆไสเข้าออกช้าๆเป็นจังหวะเนิบนาบแต่กลับกดลงเน้นไปยังจุดเสียวภายในตัวผมอย่างจงใจ เสียงครางจากนั้งสองคนคลอไปกับเสียงเนื้อกายกระทบกันดังเเป็นระยะๆ

"ฮ่ะ! พี่ซองจุน อ่าาห์" ผมไม่สามารถกดกลั้นเสียงครางสุขสมที่ถูกพี่ซองจุนคนที่ผมรักปรนเปรอให้ไว้ได้อีกแล้ว แกนกายอีกคนเหมือนจะเข้ามาลึกมากจนมันจุกไปหมด ใครๆก็มักจะบอกว่าครั้งแรกจะเจ็บจนเลือดออก แต่ผมเองกลับไ่รู้สึกเช่นนั้น ผมไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลยด้วยซ้ำ มันมีแต่ความเสียว ความสุข

"อ่าาาห์..." แขนแกร่งบีบเค้นเอวคอดก่อนจะดึงผมขึ้นจากท่านอนมาเป็นนั่งคุกเข่าโดยที่แผ่นหลังแนบติดกับแผ่นอกแกร่งของพี่ซองจุน ใบหน้าหวานถูกประคองให้หันไปด้านข้างเล็กน้อยเพื่อที่จะให้ริมฝีปากของคนตัวสูงสามารถประกบถึง

     หยาดเหงื่อเริ่มผุดออกมาตามร่างกายอันเป็นผลมาจากกิจกรรมที่เราสองกำลังปฏิบัติต่อกัน กายสอดประสานราวกับกำลังจะหลอมรวมเป็นหนึ่ง คนตัวสูงไสแกนกายเข้าออกเป็นจังหวะที่พอดีไม่เร็วหรือแรงจนเกินไป มันทำให้ผมรู้สึกดี

"พี่ไม่ไหวแล้วครับคนดี พี่ขอแรงๆนะ"

     ผมพยักหน้าเชิงอนุญาตก่อนที่พี่ซองจุนจะเริ่มจังหวะบทรักให้ร้อนแรงมากยิ่งขึ้น คนตัวสูงโถมกายหนักเข้ามาอย่างหนำใจจนแกนกายสัมผัสเข้ากับจุดกระสันเน้นๆหลายครั้ง ผมเอนตัวลงในท่าคลานเข่าขนานกับพื้นเตียง ร่างกายโอนเอนไปด้านหน้าจากแรงส่งจากคนด้านหลัง พี่ซองจุนส่งเสียงครางน่าอายดังคลอไปกับเสียงเนื้อที่กระทบกับสะโพกของผม

     ลำคอระหงถูกสัมผัสจากริมฝีปากอีกคนอย่างแผ่วเบาก่อนจะกลายเป็นขบกัดและสร้างรอยสีกุหลาบไปทั่วทั้งลำคอ ผมที่เป็นผู้อยู่ด้านล่างกับรับสัมผัสเหล่านั้นอย่างเต็มใจ

"พะ..พี่ซองจุน อื้อ..."

"ว่าไงครับ"

"อ่ะ! ฮ่ะ! อ่ะ! เข้ามาอีก เร็วอีก... อ๊ะ!!!"

"ได้สิครับคนดี"

"อ่ะ! ฮ๊ะ อ้าาาอ่ะ! ไม่ไหวแล้ว ผมจะปล่อยแล้วครับพี่ซองจุน อ่าาาห์" สุดท้ายผมก็ทนความเสียวซ่านนี้ไม่ไหวจนต้องปลดปล่อยน้ำสีข่าวอุ่นออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ร่างกระตุกเกร็งถี่ขึ้นเมื่อมือของคนตัวสูงเอื้อมมารูดแกนกายของผมเข้าออก ปลายหัวฉ่ำน้ำกับสัมผัสลื่นเมื่อมือของพี่ซองจุนที่เลอะไปด้วยน้ำกามกำลังถูไปรอบๆแกนกาย

"อย่าพึ่งหมดแรงนะครับพี่ยังไม่ได้ปล่อยเลย"

"อ่าาาห์"

     พี่ซองจุนจับผมพลิกหงายขึ้นโดยที่ส่วนนั้นยังคาอยู่ไม่เอาออกก่อนจะคว้าผมขึ้นมากอดไว้แน่นแล้วโอนเอนตัวลงนอนงายโดยที่ผมกลับกายเป็นคนอยู่ด้านบนแทน มือหนาทั้งสองข้างเข้ามายกสะโพกผมขึ้นก่อนที่พี่เขาจะโถมแรงทั้งหมดที่มีเข้ามาในตัวผมอย่างดิบเถื่อน ร่างของผมเอนลงไปซบลงบนแผงอกแกร่งเพราะแรงที่จะพยุงตัวมันเหมือนถูกช่วงชิงไปหมดเสียแล้ว

"เรียกชื่อพี่สิครับ"

"อ๊ะ! อร่าง! พี่ซองจุนจ๋า อึก! อ่าาห์อ่ะ!"

"ดีมากครับ กัดพี่ได้นะ ซี๊ด!!"

"ใกล้แล้วดงยอล พี่ใกล้แล้ว อ๊า!!" สะโพกด้านล่างเร่งจังหวะเร็วและถี่ขึ้นเรื่อยๆจนผมต้องครางดังออกมาเพื่อระบายอารมณ์เสียวซ่านที่เกินจะรับไหว

"อ่าาาห์" เสียงครางครั้งสุดท้ายของเราสองดังขึ้นพร้อมกับแกนกายที่เข้ามาลุกจนสุดก่อนจะปล่อยน้ำอุ่นฉีดเข้ามาในตัวและตัวผมเองก็ปลดปล่อยอีกเป็นครั้งที่สองตามหลังพี่ซองจุนเพียงไม่กี่วินาที

"แฮ๊ก! แฮ๊ก!" ผมส่งลมหายใจหอบหนักอย่างหมดแรงโดยมีพี่ซองจุนโอบกอดผมเอาไว้จากด้านล่าง "อื้อ.. พี่ซองจุน ดงยอลเหนื่อยแล้ว อ่ะ!"

     แกนกายที่ยังคาอยู่ภายในตัวตอนนี้กำลังไสเข้าออกอีกครั้งโดยที่ไม่ยอมให้ผมได้พักร่างเลยแม้แต่น้อย จังหวะบทรักครั้งต่อไปดูหมือนกำลังจะเริ่มขึ้นอีก

"พี่ยังไม่หายเลย พี่ต้องโดนยาแน่ๆ อ่าาาห์! อ่าาาห์!" รึง่าเค้กนั่น เค้กที่ไอ้โฮชิเอามาให้พี่ซองจุน มันต้องใส่อะไรลงไปแน่ๆ คอยดูเถอะถ้าผมรอดพ้นจากพี่ซองจุนเมื่อไหร่ผมฆ่าไอ้โฮชิตายแน่คอยดู

เรื่องยังไม่จบกลับไปอ่านต่อและฝากคอมเม้นกันด้วยนะ รักรีดทุกคน XD